Blogopmaak
Mijn eigen pad
Odette • feb. 28, 2020
Papa
Ik zou zo graag nog één keer met je willen praten.
Ik wil je nog zoveel zeggen, we hebben het altijd maar gelaten.
Ik weet het, spreken was niet jouw sterkste kant.
Met zwijgen hield jij een vervelende situatie in de hand.
Dagen kon jij je mond volledig gesloten houden.
Wat was er losgekomen als wij praten zouden?
Jij wilde je volledig met mijn ontwikkeling bemoeien.
Jij hield totaal niet van fouten maken of knoeien.
Van mij verwachtte je veel waaraan ik niet kon voldoen.
Voor mijn gevoel kon ik nooit iets volledig goed doen.
Ik had het gevoel dat je meer van mijn zus hield dan van mij.
Want jij zei: “Je zus kan veel beter leren dan jij.”
“Jij moet meer je best doen, kijk maar naar haar,
zij is bijna nooit met leren klaar.”
Jouw overtuigingen hebben mij gemaakt zoals ik nu ben.
Dit is niet het meisje dat diep in mij zit en ik alleen ken.
Al jaren loop jij met mij mee en fluister je dingen in mijn oor.
Nu is het genoeg, ik wil met mijn éigen leven door.
Te lang heb ik het pad gelopen dat niet de mijne is
en ook nooit zal zijn.
Ik sla een andere weg in ook al vind jij dat niet fijn.
Ja, jij hebt wel gezorgd voor mijn bestaan.
Zonder jou zou ik nu ook geen ander pad op kunnen gaan.
Dus papa, bedankt voor wat jij hebt gedaan.
Ik ga nu door met mijn eigen bestaan.
En dan komt ineens weer een klap, ik ben er nog niet!
Na een half jaar viel mijn lief ook uit met een burn out, samen op de bank
Het is alsof ik niet beter worden mag Alweer een aantal dagen totaal van slag Angst giert door mijn lijf van boven naar bené Wat moet ik hier nou toch weer mee? Ik snap er even niets meer van Ik wil zo graag begrijpen hoe dit kan Ik ga op tijd naar bed en neem overdag mijn rust Toch voel ik me alweer dagen helemaal uitgeblust Wat maakt dat ik mij zo verloren voel, geen grip meer heb, ja dat gevoel Er is de afgelopen dagen wel veel gebeurd Ik voel me hierin meegesleurd Mijn lief zijn vlammetje is ook opgebrand Hij is nu net als ik naast zijn pad beland Mijn steun en toeverlaat is zelf even Out Dat is wat mij nu zo benauwd Mijn balans is nog niet zo stabiel Ik voel me nog zo wankel en fragiel Belangrijk is om de tijd even te vergeten Hoe lang dit zal duren, kunnen we nu nog niet weten Lieverd we kunnen samen een nieuw pad op gaan Zodat we, stapje voor stapje, toch verder gaan
Voordat ik mijn burn out kreeg 'moest' ik heel veel.
Tja een beetje ongeduldig ben ik wel, ik wil alweer zoveel, maar kan nog weinig.
Het is voor mijn partner ook heftig om naast iemand te staan met een burn out
Een van de oorzaken van mijn burn out was het gezag van mijn vader
Na een aantal maanden thuis te zijn geweest wilde ik zo graag weer 'normaal' doen.
Ik ben vaak zeer emotioneel . De tranen stromen rijkelijk over m'n wangen.
Na een aantal weken kreeg ik het regelmatig benauwd. Ik had het gevoel niet diep genoeg te kunnen inademen.