En dan komt ineens weer een klap, ik ben er nog niet!

Na een half jaar viel mijn lief ook uit met een burn out, samen op de bank

Het is alsof ik niet beter worden mag Alweer een aantal dagen totaal van slag Angst giert door mijn lijf van boven naar bené Wat moet ik hier nou toch weer mee? Ik snap er even niets meer van Ik wil zo graag begrijpen hoe dit kan Ik ga op tijd naar bed en neem overdag mijn rust Toch voel ik me alweer dagen helemaal uitgeblust Wat maakt dat ik mij zo verloren voel, geen grip meer heb, ja dat gevoel Er is de afgelopen dagen wel veel gebeurd Ik voel me hierin meegesleurd Mijn lief zijn vlammetje is ook opgebrand Hij is nu net als ik naast zijn pad beland Mijn steun en toeverlaat is zelf even Out Dat is wat mij nu zo benauwd Mijn balans is nog niet zo stabiel Ik voel me nog zo wankel en fragiel Belangrijk is om de tijd even te vergeten Hoe lang dit zal duren, kunnen we nu nog niet weten Lieverd we kunnen samen een nieuw pad op gaan Zodat we, stapje voor stapje, toch verder gaan

Voordat ik mijn burn out kreeg 'moest' ik heel veel.

Tja een beetje ongeduldig ben ik wel, ik wil alweer zoveel, maar kan nog weinig.

Het is voor mijn partner ook heftig om naast iemand te staan met een burn out

Mijn vader heeft veel invloed gehad op wie ik nu ben.

Na een aantal maanden thuis te zijn geweest wilde ik zo graag weer 'normaal' doen.

Ik ben vaak zeer emotioneel . De tranen stromen rijkelijk over m'n wangen.